Манастирите възникват не по заповед на царете и дори не по благословението на архиереите. В основата на манастира са подвизите на безмълвника, около когото се събират ученици, за да се научат от него на монашески живот: безмълвие, послушание и молитва.
Благодатта, която монахът е придобил, привлича душите на хората. Те желаят да живеят близо до него в невидимите лъчи на неговата благодат, да получават сила от молитвите му.
Манастирът, който обикновено започва с няколко ученика, им изглежда като подобие на Тавор и там те се чувстват необяснимо добре, също както апостолите на Тавор, които казали на Христос: „Нека останем тук с Тебе“.
Архимандрит Рафаил (Карелин), “Путь к исихии”